O książce

Zew krwi powieść z 1903 roku, napisana pod wpływem wrażeń i przeżyć z wyprawy, którą pisarz odbył w 1893, przemierzając Alaskę od rzeki Chicot aż do Jukonu. Jest to niezwykła opowieść o losach psa Bucka, mieszańca bernardyna i szkockiego owczarka.

Akcja utworu rozpoczyna się jesienią 1887, kiedy na wieść o odkryciu złota w Klondike ludzie z całego świata zaczynają ściągać na Alaskę. Potężnych rozmiarów pies Buck, wychowany w posiadłości sędziego Millera, mieszczącej się w słonecznej dolinie Santa Clara, zostaje podstępnie sprzedany przez zadłużonego hazardzistę - ogrodnika Manuela - i wystawiony przez handlarzy na targu psów. Jego nowym właścicielem zostaje poczciwy Perrault, kurier pocztowy wożący pocztę poszukiwaczom złota. Odtąd pies musi dawać sobie radę w nieprzyjaznym środowisku groźnej Północy, wśród śniegów, mrozu i bezwzględnej rywalizacji o pozycję w zaprzęgu. Adaptuje się do zmiennych warunków życia, w których nieprzystosowanie oznacza szybką i straszliwą śmierć. Rozumie, iż na dalekiej Północy przestało obowiązywać prawo miłości i braterstwa, panujące na Południu, gdzie się urodził, a naczelną zasadą stało się prawo pięści i kłów. Budzi ono w nim pierwotny zew, z cywilizowanego psa przeistacza się w prawdziwie dziką bestię, a jego siła, odwaga, mądrość, oddanie i umiejętność walki są szeroko znane w całej Alasce. Kolejni właściciele uczą go bezwzględnego posłuszeństwa człowiekowi. Lecz pies bezgraniczną miłością darzy Johna Thortona, człowieka, który przyszedł mu z pomocą, gdy był katowany przez okrutnego opiekuna Hala. Zamordowanie najukochańszego pana przez członków indiańskiego plemienia Yeehatów powoduje przyłączenie się Bucka do stada leśnych wilków. Stając na jego czele, wielokrotnie mści śmierć swego jedynego przyjaciela.

Zew krwi jest jednym z najpiękniejszych utworów Londona. W powieści zwraca uwagę przede wszystkim narracja, dzięki której główny bohater, pies Buck, zyskuje ludzką osobowość. Narrator relacjonuje jego myśli, przeżycia i uczucia, wyposażając zwierzę w ludzką psychikę i "duszę". Szczególnie wstrząsające opisy dotyczą cierpienia psa - jego rozłąki z pierwszym panem, okrutnej tresury oraz ogromnej rozpaczy po śmierci Thortona. Los ludzi i zwierząt jest podobny - twarde i surowe prawa wymagają od wszystkich niezwykłego hartu ducha, bystrości, inteligencji i odwagi, a przede wszystkim przyjaźni, solidarności i poczucia sprawiedliwości.

ZMYSŁOWOŚĆ OPISÓW PRZYRODY

Z dużym wzruszeniem przypominam sobie lekturę książki Jacka Londona "Zew Krwi". Czytałem ją w okresie nadzwyczajnej wrażliwości na znaczenie dobra i zła w życiu człowieka. Miałem wtedy około dziesięciu lat. Tajemnica instynktu zwierzęcia, które rozpoznaje dobrych ludzi, jego moc, wytrwałość i pełna determinacji wierność zafascynowały mnie. Te postawy stały się ważnym wyznacznikiem cech, które sam pragnąłem posiąść. I jeszcze kontekst krajobrazu, surowej przyrody i umiejętności dawania sobie rady w skrajnie trudnych warunkach...Także samotność...

Kiedy dzisiaj wracam myślą do chłopca, który trafił na tę lekturę, uświadamiam sobie, że przecież później, jako dorastający przeczytałem prawie wszystko Jacka Londona. W zmysłowości opisów znalazłem trop, którym idę, urzeczywistniając własny język poetycki.

Przekład książki: Ireneusz Socha.