Czytanie klasyki
Własną publiczność literacką - niezmiennie od lat - mają właśnie klasyczne utwory literatury dziecięcej i młodzieżowej. Autorom takim jak Cooper, Verne, Twain, czy Kipling wiele pokoleń czytelników zawdzięcza wyrobienie nawyku obcowania z książką i zainteresowanie literaturą w ogóle.
Na atrakcyjność i ponadczasowość tych dzieł składa się kilka czynników. Najważniejszym z nich jest odwoływanie się do bogatej wyobraźni dzieci i młodzieży, stąd pojawiające się w tych utworach elementy fantastyki. Niecodzienność i niezwykłość świata przedstawionego, szczególnie w powieści podróżniczej i przygodowej działa jak magnes na młodego czytelnika. Mistrzowskie operowanie napięciem sprawia, że utwory te są wyjątkowo dynamiczne. Często stosowaną, choć nie jedyną, kategorią estetyczną jest komizm w konstruowaniu postaci oraz sytuacji.
Wielka różnorodność tematyczna daje możliwość poznawania i rozumienia świata w całej jego złożoności; marzenia i pragnienia bohaterów, dom i rodzina, przyjaciele i wrogowie - to tyko przykłady tej różnorodności, która pozwala czytelnikom na refleksje nad sobą, nad innymi i nad otaczającym ich światem.
Bohaterowie klasycznych dzieł literatury młodzieżowej, uczestnicy wielkiej i małej przygody, prezentują umiejętności, cechy czy zachowania, lub wręcz pewne typy postaci jak np. podróżnik czy żeglarz, które wpływają na wybór i akceptację wzorców osobowych i postaw życiowych, kształtując wrażliwość emocjonalną, ucząc odczuwać i przeżywać.
Oddziaływanie klasyki literatury dla dzieci i młodzieży widoczne jest na wielu płaszczyznach rozwoju młodego czytelnika: moralnej - wyrabianie postaw; emocjonalnej - przez dostrzeganie walorów estetycznych dzieł; intelektualnej - przez nabywanie umiejętność rozumienia dzieł, ich sensu i wymowy.
|