O autorze

Henryk Sienkiewicz, pseudonim Litwos (1846-1916), powieściopisarz, nowelista, publicysta.

W 1866 rozpoczął studia na wydziale lekarskim Szkoły Głównej, po roku zmienił kierunek na filologiczno-historyczny. W 1869 zadebiutował na łamach "Przeglądu Tygodniowego" jako recenzent teatralny. Współpracował z prasą warszawską - "Wieńcem", "Niwą", "Gazetą Polską", był reporterem i felietonistą. W latach 1874-78 był współwłaścicielem i redaktorem konserwatywnej "Niwy". W latach 1876-79 jako korespondent "Gazety Polskiej" przebywał w Ameryce. Swym stałym korespondencjom nadawał formę listów (wydanie zbiorowe Listy z podróży do Ameryki 1880). W latach 1882-87 redagował umiarkowanie konserwatywny warszawski dziennik "Słowo".

Podróżował do Afryki, Hiszpanii i Włoch. Wyrazem międzynarodowego uznania dla twórczości Sienkiewicza było przyznanie mu w 1905 literackiej Nagrody Nobla. Publicznie występował przeciwko antypolskim akcjom rządu pruskiego.

Dworek Henryka Sienkiewicza w Woli Okrzejskiej

Uznany przez wielu współczesnych mu Polaków za autorytet, w darze od narodu, na jubileusz 25-lecia twórczości otrzymał pałacyk w Oblęgorku pod Kielcami (1900). W czasie I wojny światowej przebywał w Szwajcarii, wraz z Ignacym Paderewskim założył tam Komitet Centralny Pomocy Ofiarom Wojny w Polsce.

Najbardziej znane jego utwory to powieści historyczne: Trylogia (1884-88), Quo vadis (1896), Krzyżacy (1900), W pustyni i puszczy (1911) oraz nowele: Szkice węglem (1877), Za chlebem (1880), Janko muzykant (1880), Latarnik (1881), Sachem (1883).