O książce

Drewniany pajacyk Pinokio musi przebyć długą drogę, aby stać się człowiekiem. W trakcie tej wędrówki uczy się odróżniać dobro od zła, prawdę od fałszu, próbuje zrozumieć sens pracy i wartości najważniejszej - miłości. W swoich niezliczonych przygodach poznaje smak życia w bólu i łzach, cierpieniu i śmierci, ale też w radości i pogodzie ducha. Zdobywa przy tym wiedzę życia -doświadczenie. Piękna i mądra książka Carla Collodiego w symboliczny sposób pokazuje trud dorastania (także wychowania), przeistaczania się dziecka w człowieka dorosłego.

Ubogi Dżepetto dostaje od przyjaciela, stolarza Wisienki, kawałek drewna, który przemawia ludzkim głosem. Z tego drewna struga sobie kukiełkę, którą zaczyna kochać jak własnego syna. Jednak pozbawiony ludzkiego serca Pinokio jest krnąbrny, a nawet okrutny wobec swojego przybranego ojca. Pajacykowi nie odpowiada rola grzecznego synka: nie che się uczyć, zamierza "jeść, pic, bawić się i prowadzić życie włóczęgi". Toteż przy pierwszej nadarzające się okazji rusza w świat. Głodny, przemarznięty, przerażony burzą wraca wkrótce do domu. Kiedy po tych przykrych doświadczeniach troskliwy tatuś oddaje mu wszystko, co miał do jedzenia (trzy gruszki), a nawet sprzedaje swój jedyny kaftan, by kupić synkowi elementarz, Pinokio postanawia się zmienić. Postanowienie poprawy nie jest jednak zbyt mocne, skoro już tego samego dnia pajacyk zamiast do szkoły trafia do Teatru Marionetek. Na domiar złego, w drodze do domu spotyka chytrego Lisa i Kota, oszustów, którzy odtąd stale będą go prześladować i sprowadzać na złą drogę, lekceważąc rady mądrego Świerszcza, który przestrzega go przed lekkomyślnym postępowaniem i nieodpowiednim towarzystwem, Pinokio udaje się do Krainy Głupków, gdzie traci pieniądze przeznaczone dla tatusia. Przykre doświadczenia budzą w nim chęć poprawy, lecz przez swą naiwność wciąż popada w nowe kłopoty. Ze wszystkich tych opresji udaje mu się wychodzić cało dzięki opiece dobrej Wróżki. Pinokio bardzo się stara, na koniec roku szkolnego otrzymuje nagrodę jako najpilniejszy uczeń. Następnego dnia wróżka ma dokonać jego przemiany. Wtedy to kolego szkolny, Knot, namawia Pinokia na wyprawę do krainy Zabawek: "Tam nie ma szkół, tam nie ma nauczycieli, tam nie ma książek. W tym błogosławionym kraju nikt nie musi się uczyć. W czwartki nie ma nauki, a cały tydzień składa się z sześciu czwartków i jednej niedzieli. Wyobraź sobie, że zimowe wakacje zaczynają się tam pierwszego stycznia, a kończą ostatniego grudnia. Oto kraj, który mi się naprawdę podoba!" Pinokio ulega namowom i kolejny raz musi ciężko odpokutować swą nierozważną decyzję. Po długiej tułaczce i licznych nieprzyjemnych doświadczeniach udaje mu się odnaleźć i uratować swojego ojca. W nagrodę za te szlachetne uczynki Wróżka przemieniła drewnianego pajaca w prawdziwego chłopca.