Czytanie ma przyszłość  
  Biblioteka Wielkiej Przygody  
 
O czytaniu
Moda na czytanie
Czy Polacy coś czytają
Czytanie dzieciom się opłaca
Czytam, więc jestem
Dzieci powinny czytać
Czytanie klasyki
Cała Polska czyta dzieciom
Jak zdrowo czytać
Dzieci nie słyszą!!!
Biblioteka Kuriera Porannego
W 80 dni dookoła świata
19.11.2004
Baśnie i legendy polskie
26.11.2004
Old Shatterhand
3.12.2004
Baśnie z tysiąca i jednej nocy
10.12.2004
Bajki Perrault
17.12.2004
Opowieść wigilijna
24.12.2004
Don Kichot
31.12.2004
Serce
7.01.2005
Biblioteka Nowej Trybuny Opolskiej
W 80 dni dookoła świata
15.11.2004
Baśnie i legendy polskie
22.11.2004
Old Shatterhand
29.11.2004
Baśnie z tysiąca i jednej nocy
6.12.2004
Bajki Perrault
13.12.2004
Opowieść wigilijna
20.12.2004
Don Kichot
27.12.2004
Serce
3.01.2005
Już ukazały się
Baśnie
Pierścień i róża
Król Maciuś Pierwszy
Pinokio
Ivanhoe
Pięcioro dzieci i 'coś'
Ostatni Mohikanin
Pollyanna
W pustyni i w puszczy
Czarnoksiężnik z krainy Oz
Lord Jim
Jeździec bez głowy
Trzej muszkieterowie
Zew krwi
Ania z Zielonego Wzgórza
Winnetou
Baśnie nad baśniami
Wesołe przygody Robin Hooda
Przygody Sherlocka Holmesa
Wyspa Skarbów
Przygody Tomka Sawyera
Tajemniczy ogród
Robinson Kruzoe
20 000 mil podmorskiej żeglugi
 
   
   
 

"Pinokio"

fragment książki

Mieszkanie Dżeppetta to uboga izdebka oświetlona jedynie światłem docierającym spod schodów. Urządzenie izby było najskromniejsze ze skromnych: nędzny taboret, rozlatujące się łóżko i stolik w opłakanym stanie. W głębi widać było kominek, na którym płonął ogień. Ale i piec, i ogień były namalowane. Taki sam był też garnek, wypuszczający kłęby pary, która wyglądała jak prawdziwa. Wróciwszy do domu, Dżeppetto wyjął narzędzia i zaczął rzeźbić pajaca.

- Jak go nazwać? - dumał. - Może Pinokio. To szczęśliwe imię. Znałem kiedyś całą familię Pinokiów: matkę, ojca i dzieci. Wszystkim świetnie się powodziło. Najbogatszy z nich był żebrakiem. Kiedy Dżeppetto wymyślił już imię dla pajaca, energicznie zabrał się do pracy. Wyrzeźbił włosy, czoło i oczy. Jakież było jego zdziwienie, gdy wystrugane przed chwilą oczy zaczęły się poruszać i przyglądać uważnie majstrowi.

Dżeppetto poczuł na grzbiecie gęsią skórkę, ale głosem pełnym animuszu rzekł:

- Drewniane oczyska, dlaczego wbijacie się we mnie jak sroka w kość?

Odpowiedzią była cisza.

Potem Dżeppetto wystrugał nos pajaca. Nos zaczął gwałtownie rosnąć, aż po kilku minutach stał się wielkim nochalem. Majster usiłował go skrócić, ale im bardziej go przycinał, tym bardziej się wydłużał ów pewny siebie nos.

Po nosie wyrzeźbił mu usta. Zanim skończył je strugać, one już dokuczały i kpiły sobie z Dżeppetta.

- Przestań kpić! - rozkazał oburzony majster. Ale skutek był taki, jakby ktoś rzucał grochem o ścianę.

- Jeszcze raz ci powtarzam, przestań kpić! - krzyknął groźnym głosem Dżeppetto.

Wtedy śmiech ucichł, ale pokazał się imponująco długi jęzor. Majster nie chcąc się denerwować, udał, że tego nie zauważył i dalej spokojnie pracował. Po ustach przyszła kolej na szyję, barki, tułów i ręce. Gdy tylko wyrzeźbił dłonie, poczuł, że ktoś ściąga mu z głowy perukę. Zerknął w bok i cóż zobaczył: w rękach pajaca tkwiła jego złocistowłosa peruka.

- Pinokio, proszę mi to w tej chwili oddać!

Ale pajac ani myślał psuć sobie zabawę. Włożył perukę na głowę, a ona przykryła go całego.

Ten zuchwały i niegodziwy postępek zmartwił majstra. Dżeppetto zmarkotniał i zwracając się do Pinokia, powiedział smutnym głosem:

- Ty huncwocie. Jeszcze nie jesteś gotowy, a już dokuczasz staremu ojcu. Źle czynisz, bardzo źle. - I staruszek otarł spływającą mu po policzku łzę.

Miał jeszcze wystrugać nogi i stopy. Kiedy zakończył swoje dzieło, poczuł ból w czubku nosa. To Pinokio wymierzył mu mocnego kopniaka.

- Mam, czego chciałem - mruknął pod nosem Dżeppetto. - Mogłem być bardziej przewidujący, ale teraz za późno...

Ujął pajaca pod pachy i postawił na posadzce, zamierzając rozpocząć naukę chodzenia. Ledwie nogi Pinokia utraciły nieco ze swej drewnianej sztywności, a już słychać było ich tupot po ulicy. Dżeppetto chyżo ruszył za nim w pogoń, ale nie miał z huncwotem żadnych szans. Pajac skakał jak zając, a jego drewniane nogi tupały tak głośno, jakby przechodziły tamtędy dziesiątki ludzi mających na nogach drewniaki.

- Złapcie go! Zatrzymajcie go! - wrzeszczał Dżeppetto.

Ale gapie śmiali się tylko, leniwie przyglądając się drewnianej kukiełce, która rwała przed siebie jak koń wyścigowy.

<< powrót
Możesz jeszcze uzupełnić swoją kolekcję "Biblioteki Wielkiej Przygody" !
Zadzwoń pod bezpłatny numer: 0 800 800 129

Biblioteka NTO przyciąga uczniów. Zdobi półki już w 20 szkołach na Opolszczyźnie ...

Rośnie nasza biblioteka. Już od poniedziałku w punktach sprzedaży zaczną się pojawiać kolejne tomy ...

Każdy z nas może pomóc w odbudowie kultury czytelniczej, fundując przynajmniej jedną książkę dla bibliotek....

Szał na "Poranny" z książką
Zainteresowanie białostoczan Biblioteką "Kuriera Porannego" przeszło najśmielsze oczekiwania.

Przebojowa kolekcja "NTO"
50 tysięcy egzemplarzy "Nowej Trybuny Opolskiej" z książką Juliusza Verne'a rozeszło się w sobotę jak świeże bułeczki.

Kurier Poranny rozpoczął akcję Biblioteka Kuriera Porannego!
25 tytułów światowej klasyki dziecięcej i młodzieżowej, będzie można nabyć w każdym punkcie, gdzie sprzedawany jest "Kurier Poranny"

Nowa Trybuna Opolska
Nasi czytelnicy będą mieli okazję skompletować piękną oraz wyjątkową serię książek z kanonu literatury dziecięcej i młodzieżowej.


 
 
© 2004 Mediasat Poland

Linki  |   Kontakt  |   Pomoc