Hans Christian Andersen
pisarz duński, urodził się w 1805 roku w Odense, zmarł w 1875 w Kopenhadze. Pochodził z biednej rodziny. Studiował na uniwersytecie w Kopenhadze. W uznaniu zasług dla kultury i literatury duńskiej otrzymał tytuł profesora i pod koniec życia - radcy.
Odbył wiele podróży po Europie (m.in. Niemcy, Francja, Turcja, Grecja, Szwajcaria, Austria), wykorzystując je do pogłębienia wiedzy z zakresu sztuki i literatury europejskiej.
Autor powieści, opowiadań, sztuk teatralnych oraz sfabularyzowanej autobiografii "Baśń mojego życia" (1855). Pamiętany jest jednak głównie jako autor baśni. Pierwszy ich zbiór "Eventyr fortalte for Børn" (Baśnie opowiedziane dzieciom), został wydany w Kopenhadze w roku 1835, a kolejne tomy ukazały się w latach 1836 i 1837. Zachęcony powodzeniem pierwszej serii pisarz wydawał kolejne, aż do roku 1872. Łącznie napisał ich 156.
Najbardziej znane baśnie H. C. Andersena to: "Brzydkie kaczątko", "Calineczka", "Dziewczynka z zapałkami", "Królowa śniegu", "Nowe szaty cesarza", "Księżniczka na ziarnku grochu", "Świniopas". Obecnie baśnie stanowią klasyczne pozycje światowej literatury dla dzieci, są powszechnie znane i wznawiane w rekordowo wysokich nakładach.
|