O książce
"Baśnie"
Z całego twórczego dorobku Andersena jedynie baśnie pozostały niezmiennie wspaniałe, zdumiewające bogactwem fantazji, aktualne w treści. Pierwszy zbiór baśni ukazał się w 24 zeszytach w latach 1835-72 pod tytułem "Baśnie opowiedziane dzieciom"; od siódmego tomu (1843) podtytuł "opowiedziane dzieciom" nie występuje. Wiele motywów i wątków pisarz zaczerpnął z folkloru, który wzbogacił fantazją i realistycznymi obserwacjami ze współczesnego życia. Można również odnaleźć źródła literackie (głównie odwołania do "księgi Tysiąca i jednej nocy" i sag skandynawskich).
Zasadniczy motyw baśni Andersena stanowi odwieczna walka dobra ze złem i egoizmem, rozumu z ograniczeniem, tępotą i zakłamaniem. Andersen, pisząc o przedmiotach i wydarzeniach pozornie błahych i codziennych, traktuje o problemach i sprawach ogólnoludzkich, posiadających uniwersalne, ponadczasowe wartości, które nie respektują granic kultur i przestrzeni.
Dla Duńczyków był twórcą współczesnego języka literackiego, a dla ludzi całego świata - mistrzem baśni literackiej. Liczne utwory stanowią metaforyczną refleksję nad własnym życiem baśniopisarza, np. "Kalosze szczęścia", czy "Brzydkie kaczątko". Do najbardziej znanych i najczęściej wznawianych baśni należą: Królowa Śniegu, Nowe szaty cesarza, Calineczka, Dziewczynka z zapałkami, Księżniczka na ziarnku grochu, Słowik i Świniopas.
|