"Baśnie z tysiąca i jednej nocy"

"Baśnie tysiąca i jednej nocy", osnute są na dawnych opowieściach arabskich, legendach staroindyjskich, epopejach perskich, starożytnych przypowieściach babilońsko-asyryjskich. Miejsce i czas ich powstania oraz spisania nie są pewne; najprawdopodobniej należą do ustnej tradycji narodów zamieszkujących obszar od Indii poprzez Iran po Egipt i Maroko.

Ich spisana wersja powiększała się na przestrzeni wieków; uważa się, że pierwszy zbiór pt. "Tysiąc Baśni" powstał za czasów kalifatu Abbasydów (750-1258); jej pierwowzorem był wcześniejszy zbiór perski. W XIII lub w XIV wieku w Egipcie opracowano wersję znaną współcześnie w Europie; kompozycyjną klamrą całości jest sytuacja narratora, kobiety imieniem Szeherezada, która przez tysiąc i jedną noc zajmuje władcę opowieściami.

Pierwszym przekładem europejskim było tłumaczenie francuskiego orientalisty A. Galanda (1704), następne wieki przyniosły przekłady na większość języków europejskich. Najbardziej poczytne stały się adaptacje kierowane do dzieci, pełne cudowności i magii. W Polsce "Księgę tysiąca i jednej nocy" A. K. Czartoryski już w 1775 roku umieścił na liście utworów zalecanych młodzieży.